اصغر خلیلی کارگردان تئاتر اصفهان، با اعلام این خبر در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر گفت:«نمایشنامه"موهای بلوند" را خودم نوشته‌ام و در حال حاضر مشغول تمرین آن برای اجرای عمومی در مهر ماه هستم، اما هنوز محل اجرا مشخص نشده است.»
اصغر خلیلی کارگردان تئاتر اصفهان، با اعلام این خبر در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر گفت:«نمایشنامه"موهای بلوند" را خودم نوشته‌ام و در حال حاضر مشغول تمرین آن برای اجرای عمومی در مهر ماه هستم، اما هنوز محل اجرا مشخص نشده است.»
اصغر خلیلی نویسنده و کارگردان تئاتر، مشغول تمرین نمایش"موهای بلوند" برای اجرای عمومی در اصفهان و شرکت در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر است.
اصغر خلیلی کارگردان تئاتر اصفهان، با اعلام این خبر در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر گفت:«نمایشنامه"موهای بلوند" را خودم نوشته‌ام و در حال حاضر مشغول تمرین آن برای اجرای عمومی در مهر ماه هستم، اما هنوز محل اجرا مشخص نشده است.»
وی در ادامه افزود:«این نمایش به لحاظ ساختاری، اثری متفاوت است و به آثار نمایش گذشته‌ام شباهتی ندارد. این در حالی است که اگر کار به جشنواره منطقه‌ای راه پیدا کند، در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر نیز اجرا خواهد شد. برای نگارش این نمایشنامه، تحقیق زیادی کرده‌ام و متن درواقع ترکیبی از دو نگرش ادبی است. در این نمایش، بازیگرانی چون شیوا مکی‌نیان، مهدی فرخانی، مهدی حسینی و سعید قربانی ایفای نقش دارند. همچنین جواد نظیفی دستیار کارگردان، مهرداد طاهری آهنگساز و شهاب مکی‌نیان نورپرداز نمایش هستند.»
خلیلی که به تازگی نمایش"اُترارنامه" را در دبی اجرا کرده، درباره این سفر به سایت ایران تئاتر گفت:«چندی قبل که نمایشنامه اترارنامه را در جشنواره تئاتر روهر آلمان روی صحنه بردم، از سوی یکی از فعالان فرهنگی ایرانی مقیم دبی دعوت شدم که نمایشم را در این کشور اجرا کنم. به این ترتیب و پس از هماهنگی‌ها، اترارنامه را در سالن متوسطی با ظرفیت 200 تن، به مدت سه شب روی صحنه بردم.»
وی با اشاره به این که بیشتر مخاطبان این نمایش در دبی، دانشجویان ایرانی و خارجی بودند، خاطر نشان کرد:«پس از این اجرا که مصادف با جشن سالگرد سالن اجرا بود، از ما برای اجرا در انگلستان دعوت شد که البته به دلیل بروز مشکل در صدور رویداد، موفق به این سفر نشدیم.»
کارگردان نمایش اترارنامه در خصوص دستاوردهای سفرهای خارجی این نمایش اظهار کرد:«مهم‌ترین بازتاب و دستاورد، بحث فرهنگی است؛ چرا که بسیاری از مخاطبان نمایش ما تصور می‌کردند که در ایران، تئاتر وجود ندارد، اما زمانی که این نمایش را دیدند، دچار حیرت شدند که البته این حالت بیشتر در بین گزارشگران رخ می‌داد. نمایش اترارنامه با کلام فارسی اجرا شد، با این حال تماشاگران غیر ایرانی نیز با آن ارتباط خوبی برقرار کردند. به اعتقاد من چنان چه تبادل تئاتر بین ایران و سایر کشورها بیشتر شود، به طور قطع تاثیر خوبی در شناخت تئاتر ایران از سایر کشورها و بالعکس خواهد داشت. همان طور که ضمن سفرهای این نمایش، اطلاعات فنی ما به لحاظ نورپردازی و صحنه بیش از پیش شد و با شیوه‌های جدیدی آشنا شدیم. در این جا باید از حمایت‌های بی‌دریغ مرکز هنرهای نمایشی و اداره ارشاد اصفهان تشکر کنم.»